تاثیر کودهای زیستی و سبز (گندم زمستانه) در ترکیب با منبع تلفیقی نیتروژن(شیمیایی – دامی ) برخصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان

به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان (helianthus annuus l.) تحت تاثیر کود زیستی و گندم زمستانه به عنوان کود سبز در ترکیب با منبع تلفیقی نیتروژن (شیمیایی – دامی ) ، آزمایشی در سال زراعی 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران اجرا گردید . این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلو ک های تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی 7 سطح کود شامل : f_1 (100 درصد دامی ) ، f_2 (25 درصد شیمیایی و 75 درصد دامی ) ، f_3 (50 درصد شیمیایی 50 درصد دامی ) ، f_4 (75 در صد شیمیایی و 25 در صد دامی ) ، f_5 (100 درصد شیمیایی) ، f_6 (کود سبز و 50 درصد شیمیایی و 50 درصد دامی ) f_7 ( کود سبز و 25 درصد شیمیایی و 75 در صد دامی ) و تیمار با باکتری های افزاینده رشد (ازتوباکتروآزوسپریلوم ) به عنوان عامل فرعی در 2 سطح شامل : i_1 (بذرهای تلقیح شده) و i_0 (بذرهای تلقیح نشده) بود . نتایج به دست آمده نشان داد که عملکرد دانه ، بیولوژیک واجزای عملکرد به طور معنی داری در سیستم های تغذیه تلفیقی بیشتر از سایر سیستم های شیمیایی و آلی بود. تیمار f_6 در بین تیمارهای سیستم تغذیه عملکرد دانه (5/2034 کیلوگرم در هکتار ) ، وزن طبق (06/90 گرم )، قطر طبق (40/19 سانتی متر)، وزن هزاردانه (99/67 گرم ) و تعداد دانه در طبق (5/925 ) بیشتری را به خود اختصاص داد(f6>f3>f4>f7>f2>f5>f1 تلقیح بذر ها با باکتری های افزاینده رشد موجب بهبود اجزای عملکرد، عملکرد دانه و بیولوژیک،درصد پروتئین وروغن وبهبود کیفیت روغن آفتابگردان در مقایسه با تیمار شاهد شد. با افزایش سهم کود دامی در سیستم های مختلف تغذیه وبا استفاده از کودزیستی باکتریایی ، میزان اسیدهای چرب به طور معنی داری کاهش و اسیدهای چرب غیر اشباع (اولئیک و لینولئیک) افزایش یافتند.